De meeste biologische suiker op de markt wordt geproduceerd in fabrieken die ook niet-biologische rietsuiker verwerken. Ons enkelvoudige biologische rietsuiker uit Mozambique wordt niet verbouwd in de buurt van niet-biologische rietsuiker velden. Honderden kilometers in de omtrek worden geen chemische meststoffen en pesticiden gebruikt. Het district is een van de armste regio's in een van de armste landen ter wereld. De regionale economie is afhankelijk van landbouw, jacht en visserij.

Duurzame acties

Onze partner in Mozambique heeft meer dan 500 kleine boerenfamilies die zijn verenigd in twee coöperaties. Zij stellen de hoogst mogelijke eisen aan het biologische rietsuiker, maar ook aan de impact die het heeft op de lokale gemeenschappen, de biodiversiteit en de koolstofuitstoot. Als C4-plant behoort rietsuiker tot de landbouwgewassen die de meeste koolstof opnemen. En meer dan 60% van hun land wordt onbebouwd gelaten om de biodiversiteit te beschermen, te behouden en te verbeteren. Inheemse fauna en flora worden in deze biodiversiteitsreservaten bewaard.

De gebruikte suikermolen heeft de nieuwste generatie technologie. Er wordt suiker geproduceerd zonder chemische toevoegingen. Alle bijproducten en afval worden gebruikt als input voor energieopwekking, veevoer en compost. De logistiek is efficiënt met een lage koolstofvoetafdruk.  De afstanden tussen het riet en de fabriek zijn kort.

Samenwerken met de natuur

Een ander interessant feit is dat olifanten vrij rondlopen in het gebied en dat ze er alles aan doen om hen ook te laten profiteren van hun aanwezigheid. Olifanten worden aangetrokken door de beschikbaarheid van water en door het riet. Ze werken aan een plan om water naar een gebied te leiden dat ver weg ligt van de gemeenschappen en de rietsuikervelden, waar olifanten kunnen genieten van water en wasplaatsen zonder menselijke inmenging. Dit is een goed voorbeeld van hoe we kunnen samenwerken met de natuur en er allemaal baat bij hebben.

De boeren krijgen zaad van peulvruchten en technisch advies om linzen, suikerbonen, kikkererwten, enz. te verbouwen. De peulvruchten vormen een bron van bodemvoeding wanneer plantenresten na de oogst op het veld achterblijven, waardoor er minder bemesting nodig is voor het rietsuiker. De boeren profiteren er ook direct van, omdat ze extra inkomsten genereren door bonen te verkopen op de lokale markt.